جان خویش را فدای امنیت، آسایش و آزادی آینده میهن خود می کنند. افسون در مهر آنها و شگفت زده از بیداری آنها و احساس مسئولیت آنها، بغضی عظیم وگران سینه ام را می فشارد؛ آری خاموش کردن آتش خطرى که هر لحظه بیشتر به سوی سرزمینم زبانه می کشد، بهایش جان شیرین مردان ِ مرد ایران من است. آنانکه از مرگ نمی هراسند وآن را گرم در آغوش می گیرند و شیرینی وصالش را به حسی پر غرور از ایجاد امنیت برای مردم سرزمین خود آکنده می کنند