خطرناک ترین مردان دنیا که با کارهایشان خواب را بر چشمان مردم دنیا حرام کرده اند را بیشتر بشناسید.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ از سران گروهک تروریستی داعش تا اعضای بوکو حرام، بمب گذاری ها و حملات انتحاری، همه باعث شدند تا زندگی روز به روز برای مردم دنیا سخت تر شود. در ادامه این گزارش لیستی از اسامی سران گروهک های تروریستی که با عنوان خطرناک ترین مردان دنیا می شناسند را در زیر مشاهده می کنید.

---

علی ابو موخامد

سیدحسین موسویان، معاون پیشین سیاست خارجی دبیرخانه شورای امنیت ملی، عضو ارشد تیم هسته‌ای پیشین کشورمان از تلاشهای دولت هاشمی برای ارتباط با اروپا می گوید.

سیدحسین موسویان، معاون پیشین سیاست خارجی دبیرخانه شورای امنیت ملی، عضو ارشد تیم هسته‌ای پیشین و سفیر اسبق کشورمان در آلمان در گفتگو با فرارو از تلاشهای دولت هاشمی برای ارتباط با کشورهایی اروپایی می گوید. مشروح این گفتگو را در ادامه بخوانید:

ایران و اروپا در زمان ریاست جمهوری آقای هاشمی گفتگوهایی با عنوان گفتگوهای انتقادی و در زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی گفتگوهای سازنده و فراگیر با هم داشتند. گفتگوهای انتقادی با ماجرای دادگاه میکونوس و خروج سفرای اروپایی از تهران نیمه کاره ماند و گفتگوهای فراگیر نیز با شدت گرفتن موضوع هسته ای به سرانجامی نرسید و متوقف شد. اکنون با توافق برجام صحبت از «گفتگوهای سطح بالا» میان ایران و اتحادیه اروپا شده که قرار است از چند روز آینده در سطح معاونان وزیر آغاز شود. با این مقدمه خبرنگار فرارو با دکتر سید حسین موسویان که بیش از یک دهه عمر دیپلماتیک خود را برای بهبود روابط با اروپا صرف کرد و اکنون نیز در کنفرانسها و نشستهای اروپا حضوری چشمگیری دارد گفتگویی انجام داده تا نظرات او را در مورد وضع فعلی و آینده روابط با اروپا بشنود. آنچه در ادامه می آید متن کامل مصاحبه فرارو با دکتر سیدحسین موسویان سفیر پیشین ایران در آلمان و سخنگوی سابق تیم مذاکره کننده هسته ای می باشد.

آقای موسویان! اجازه بدهید بدون مقدمه و موخره به سراغ اصل مطلب برویم. از آنجا که میان دیدگاههای ایران و اروپا در مواردی همچون حقوق بشر و تروریسم تفاوت هایی اساسی وجود دارد و اروپا هم بخشی از جهان غرب است و هم متحد استراتژیک آمریکاست، بر چه مبنایی می توان به آینده روابط جدی امیدوار بود؟

روشن است که ما با اروپا اختلاف نظرهای مبنایی داریم. منتهی خودمان را فریب ندهیم هیچ کشوری در دنیا وجود ندارد که ما با آن از نظر مبنایی کاملا هم عقیده و هم نظر باشیم.

امروزه حکومت بشار اسد جزء نادر حکومت هایی است که متحد استراتژیک ایران تلقی می شود. با این حال جمهوری اسلامی در مورد اساسی ترین مبنای خود که"حکومت دینی" است با حکومت بشار نیز تضاد دارد. مبنای حکومت سوریه در زمان حافظ اسد و بشار اسد یک حکومت لائیک بوده است در حالی که مبنای حکومت جمهوری اسلامی یک حکومت دینی است. در حکومت بشار بی حجابی آزاد، رقص و مشروب خواری هم آزاد است و قس علیهذا. لذا ما باید بپذیریم که در روابط خارجی باید بر مبنای منافع ملی حرکت کنیم. درمورد روابط با اروپا هم اگر مبنا منافع ملی باشد، می توان حداکثر به "روابطی معتدل و پایدار" دست یافت و نه "روابطی استراتژیک".

نتایج سفر اخیر آقای روحانی به ایتالیا و فرانسه همان روابط معتدلی است که شما مطرح می کنید؟

خیر. سفر دکتر روحانی یک شروع عالی برای شکستن یخهای روابط منجمد ایران و قاره اروپا بود. اما این حرکت یک شروع خوب است.

واقعیت این است که بخاطر اختلافات عمیق ایدئولوژیک، ما با اروپا در مورد مسایلی مثل حقوق بشر و تروریسم و اسراییل و....اختلاف نظر داشته و این اختلاف نظر هم تا ظهور امام زمان (عج) باقی خواهد ماند مگر اینکه یا ماهیت حکومت جمهوری اسلامی تغییر کند یا اینکه اروپاییها مسلمان آنهم از نوع مسلمان شیعه شوند که هیچکدام اتفاق نخواهد افتاد. نه جمهوری اسلامی تغییر ماهیت خواهد داد و نه اروپا شیعه دوازده امامی خواهد شد. تازه میترسم اگر اروپاییها شیعه دوازده امامی هم بشوند مثل کشور همسایه شیعه ما یعنی آذربایجان عمل کنند که همیشه متحد آمریکا بوده است.

حتی اگر اروپاییها مسلمان هم شوند باز هم به روابطی استراتژیک نخواهیم رسید چون تاریخ روابط خارجی ما بعد از انقلاب نشان داده که مشکلات ما با برخی از کشورهای کشورهای مسلمان مثل عربستان کمتر از غربیها نبوده و شاید هم بیشتر بوده است. در همین یک دهه قبل از برجام، سعودیها متحد اسراییلی ها شدند و فشاری بی سابقه به آمریکا آوردند که به ایران حمله نظامی کند. درحالیکه اروپاییها مرتب آمریکا را ازحمله نظامی به ایران منع می کردند.

جناب موسویان! همانطور که عرض کردم میان دیدگاههای ایران و اروپا در مواردی همچون حقوق بشر و تروریسم تفاوت های مبنایی وجود دارد، چطور می توان به "روابطی معتدل و پایدار" مورد نظر شما رسید تا گفتگوهای جدید بر خلاف قبلی ها نتیجه بدهد؟ آقای تخت روانچی معاون وزیر خارجه قرار است این مذاکرات را بزودی آغاز کند. چه پیشنهادی دارید؟

روابط ما با اروپا بعد از انفلاب روابطی متزلزل بوده است. در دوران جنگ که بیشتر اروپاییها به سمت صدام غلطیدند. بعد از جنگ برای بازسازی روابط، کار با اروپا را با گفتگوهای انتقادی شروع کردیم. این مبنا را هم خود من برای اولین بار در سفر سال ۱۳۶۹ به دوبلین که رییس دوره ای اروپا بود توافق کردم. در آن مقطع من مدیر کل روابط با اروپای غربی بودم که برای اولین بار با تروییکای اروپا (کشورهای رییس فعلی و قبلی و بعدی) دیدار کردم. بعدا مذاکرات را به سطع معاون وزیر ارتقاء دادیم که برای سالها آقای واعظی انجام داد. در اواخر ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی این گفتگوها بخاطر رای دادگاه برلین در مورد قتل رهبران کرد در رستوران میکونوس متوقف شد.

بعد از مدتی در دوره اصلاحات دوباره آغاز شد و پتانسیل تغییر از "گفتگوهای انتقادی" به "گفتگوهای سازنده" وجود داشت اما تشدید خصومتهای آمریکا با ایران مانع شد چون بوش مواضع تندی علیه ایران داشت. در دوران آقای احمدی نژاد هم که روابط ما با اروپا بطور کلی نابود شد.

اما امروز در دوره آقای روحانی شرایط تغییر کرده و می توان نوعی گفتگوهای راهبردی را به قصد حصول "روابطی معتدل و پایدار" با اروپا شکل داد.

اما این هدف نیازمند شش شرط اساسی است:

اول: اراده سیاسی ملی و اجماعی و هماهنگ در داخل کشور است که ما چه نوع روابطی با اروپا میخواهیم. کف، سقف، محتوی و ابعاد روابط مشخص و در شورایعالی امنیت ملی تصویب و در صورت موافقت مقام معظم رهبری، وزارت خارجه مذاکرات را با برنامه و هدف مشخص انجام دهد؛ تا وقتی که توافق شد در داخل دچار جنجال و کشمکش نشویم و یا خدای ناکرده به چالش کشیده نشود.

دوم: قبول این واقعیت که اجماع داخلی آمریکا علیه ایران شکسته شده است. جناحی در آمریکا دیگر اعتقادی به "تغییر رژیم" در ایران ندارند و معتقد به تعامل با ایران هستند. در عین حال هنوز برخی در داخل معتقد به بازی پلیس خوب و بد در آمریکا هستند.

سوم: برای موفقیت گفتگوهای راهبردی جدید با اروپا جمهوری اسلامی ایران باید بتواند هم روند کاهش تنش با آمریکا را مدیریت کند و هم شکاف فعلی در حاکمیت و نخبگان آمریکا را راجع ابران را حفظ کند و مانع اجماع مجدد داخلی آمریکا علیه ایران شود. ایده آل این بود که جمهوری اسلامی میتوانست نیروی مخالف داخل آمریکا را حداقل نیروی خنثی تبدیل کند اما من با توجه به وضع داخلی مان چنین شانسی را نمی بینم.

حفظ شکاف موجود مستلزم گفتگو و کار با جناحی در آمریکا است که معتقد به کار با ایران است. نمونه آن هم همین کاری است که دولت آقای روحانی تحت رهبری هوشمندانه مقام معظم رهبری در مورد برجام و تبادل زندانیان و آزادی ملوانان آمریکایی و آزادی ۱.۷ میلیارد طلب ۳۷ ساله ایران از آمریکا انجام داد. اروپاییها هم باید همین کار را بکنند. در جریان مذاکرات هسته ای اروپاییها لابی فعالی در آمریکا براه انداختند.

اگر این روند ادامه یابد، هم خصومت با آمریکا کاهش پیدا می کند و هم شکاف در داخل آمریکا ادامه خواهد یافت و این شکاف در آمریکا قابل نگهداری خواهد بود. بویژه اینکه همه کاندیداهای فعلی ریاست جمهوری بعدی آمریکا تصریح کرده اند که سیاست بسیار سختگیرانه تری نسبت به دوره اوباما خواهند داشت.

حفظ شکاف موجود در داخل آمریکا به اروپا اجازه مانور و تنفس در کار با جمهوری اسلامی را خواهد داد.

چهارم: این که ما و اروپایی ها یک گفتگوی دو منظوره باید داشته باشیم که هم موارد اختلاف مثل حقوق بشر و هم موارد منافع مشترک مثل داعش، خاورمیانه عاری از سلاحهای کشتارجمعی و مبارزه با قاچاق مواد مخدر را همزمان مذاکره و همکاری عملیاتی داشته باشیم. چنین تحولی موجب "مشارکت سیاسی - امنیتی ایران و اروپا" در امور مربوط به صلح و ثبات و امنیت منطقه و بین الملل خواهد شد.

ضعف روابط گذشته اروپا با ایران این بود که اروپاییها بخاطر فشار آمریکا، فقط در مورد اختلافات گفتگو می کردند و حاضر به همکاری در مورد موارد منافغ مشترک نبودند.

در دوره ماموریت من به آلمان با حمایت مقامات وقت یعنی آقای واعظی معاون وزیر خارجه، آقای ولایتی وزیر خارجه، آقای روحانی دبیر شورای امنیت و آقای هاشمی رییس جمهور، گفتگوهای بسیار مهمی را با حوزه صدر اعظم آلمان انجام دادیم و آقایان روحانی و ولایتی و واعظی حضوری هم با صدراعظم آلمان ملاقات و موارد را بطور مشخص گفتگو کردند. صدر اعظم آلمان آقای کهل هم پذیرفت منتهی ما توسط یک مربع چهار ضلعی محاصره و شکست خوردیم.

ضلع اول مخالفت آمریکا بود. کهل در دو سفر خود با آمریکا همکاری با ایران در موارد مهمی را مطرح کرد اما کاخ سفید زیر بار نرفت.

ضلع دوم فشار بسیار سنگین اسراییلی ها بود.

ضلع سوم نقش منفی انگلیس در تجدید حیات روابط ایران و آلمان بود و ضلع چهارم هم حوادثی مثل ترور رهبران کرد در برلین، قتل شاهپور بختیار در پاریس و قتل فریدون فرخزاد در بن و کشف محموله خمپاره به مقصد آلمان در بندر آنتورپ بلژیک و بسیاری از موارد مشابه بود که هر از چندگاهی و متناسب با هر پیشرفتی در روابط، مثل یک بمبی بنای پیشرفتهای جدید در روابط جدید را تخریب می کرد و آمریکا و اسراییل هم با استفاده از این حوادث موجی از جو منفی علیه روابط ایران با آلمان و اروپا درست می کردند.

پنجم: این که از اقدامات و شعارهای تحریک کننده مثل حمله به سفارت انگلیس و شعار نفی هولوکاست در دوران آقای احمدی نژاد و یا حمله اخیر به سفارت عربستان بپرهیزیم. اگر هم عوامل این وقایع خودسر هستند که آنها را کنترل کنیم. اگر هم عوامل نفوذی هستند که با آنها برخورد شود. البته در این مورد اروپاییها هم باید از موارد تحریک آمیز خودداری کنند. نمونه آن هم مسئله سلمان رشدی بود که مقدسات اسلام و ۱.۵ میلیارد مسلمان را مورد اهانت قرار داد و اروپاییها هم مرتب او را دعوت می کردند و جایزه به او می دادند. هروقت هم ما مطرح می کردیم مسئله آزادی بیان را مطرح می کردند. من به اروپاییها می گفتیم شما همانطور که اگر کسی هولوکاست را نفی کند، جرم محسوب می کنید و مسئله آزادی را هم مطرح نمی کنید، همانطور هم توهین به ادیان بزرگ الهی مثل اسلام و مسیحیت و یهودیت را جرم تلقی کنید.

ششم: بالاخره اینکه تبدیل روابط اقتصادی ایران و اروپا از یک روابط "سطحی و تجاری" به "روابط عمیق صنعتی و اقتصادی" است که در آن مواردی همچون سرمایه گذاریهای مشترک، مشارکت در انرژی، حضور مشترک در بازار منطقه و امثالهم محور باشد. در این زمینه امضاء توافقنامه تجاری با اتحادیه اروپا و عضویت در سازمان تجارت جهانی لازمه کار است.

بهنوش بختیاری در آخرین پست اینستاگرامی خود سرتعظیم در مقابل مدافعان حرم فرود آورده است.

بهنوش بختیاری اینستاگرام خودش را با یادی از شهدای هشت سال دفاع مقدس بروز کرده و از ارزش این بزرگواران گفته است.

وی در اینستاپست خود نوشت: امروز اصفهان مزار شهدا..کسانی که با هر اعتقادی باشی باید بهشون احترام بذاری..کسانی که اگر با اون اعتقاد خالص نبودن به خدا که الان ایرانی نداشتیم و مال و ناموس و سرزمینمون به یغما رفته بود..همین الانم اگه خیلی از این انسانهای با اعتقاد نبودن مثل سردار سلیمانی کشورمون دست داعش بود..تمام قد به احترام شهدا میایستم و درود به مادران و پدرانی که پذیرفتن فرزندشون در راه اعتقادش رفت..گاهی وقتا از خودم بدم میاد که انقدر درگیر دنیا شدم و یادم میره در همین کشوری که زیر پستای ما فحش ناموس میدن همچین آدمایی هم بودن و هنوزم هستن..نوجوونهایی بین سن پانزده تا بیست و پنج رفتند که ما الان بتونیم راحت زندگی کنیم و پاش بیفته خون همم بریزیم از حسادت و بد جنسی..آخ چه دنیایی..عمو پورنگ و اقای مسلم آقاجان زاده وامیر سهیلی همه باهم رفتیم مزار شهدا...حالا حال سبک تری دارم..ما خیلی باید به شهدا وجانبازان احترام بذاریم و میدونم که الان فقط میگید حجاب.. که ما اندازه خودمون داریم...ولی به خدا همه چیز حجاب هم نیس..مهمه..ولی مهمترازاون انسانیت و معتقد بودنه...رعایت حق الناسه..حریم ها را حفظ کردنه..ناموس مردم رو ناموس خود دونستنه..عادل بودن و بی آزاریه..فکر کنید ریاس..مهم نیس..اگه دونفرم یادشون بیفته که ماهرچی داریم از شهداس برامن کافیه..دیگه درگیر قضاوتای مردم نیستم..خودمم نه ممنوع تصویرم..نه احتیاجی چه مالی چه کاری به کسی ندارم..شکر که یاعلی گفتیم و رو پا خودمونیم...بختیاری باج به کسی نمیده..این پست رو واسه دلم گذاشتم...زیارت بابا رکن الدین و تخت فولادم رفتیم....روحت شاد شهید ایران من..یادت سبز و گرامی...یاعلی

حسین موسویان معاون پیشین سیاست خارجی دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی در مقاله مفصل و مستدل طولانی که توسط دانشگاه هاروارد منتشر شد، پاسخ اتهامات وزیر خارجه عربستان را داد.

بدنبال انتشار مقاله وزیر خارجه ایران در نیویورک تایمز، عادل جبیر وزیرخارجه عربستان ضمن انتشار پاسخی در این روزنامه، اتهامات گستاخانه ای متوجه ایران نمود و بدنبال آن با هزینه دلارهای سعودی، مقالات متعددی در رسانه های آمریکا علیه ایران منتشر شد.

حسین موسویان معاون پیشین سیاست خارجی دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی در مقاله مفصل و مستدل طولانی که توسط دانشگاه هاروارد منتشر شد، پاسخ اتهامات وزیر خارجه عربستان را داد.

در این مقاله که با همکاری مهرداد صابری دانشجوی دکترای دانشگاه جان هاپکینز آمریکا تهیه شده، در پاسخ به ادعای عادل جبیر در مورد سیاستهای توسعه طلبانه و تروریستی ایران، آمده است:

پادشاهی عربستان سعودی از بدو تولد همواره نقشی مخرب ، بی ثبات کننده، و در مواردی متعدد خارج از عرف، نظام و قوانین بین المللی داشته است ضمن اینکه اتهامات عربستان علیه ایران ، هیج یک از شواهد و مدارک تاریخی پیروی نمی کند.

این مقاله ۶ نمونه از سیاستهای خصمانه، تجاوزطلبانه و تروریستی عربستان در منطقه به این شرح ذکر نموده است:

۱- تجاوز عربستان به یمن که از سال گذشته آغاز شده است، اساساً با آنچه حمایت از عبد ربه منصور هادی، رئیس جمهور پیشین و جلوگیری از نقش حوثی ها در کشور تناسبی ندارد، چراکه از لحاظ قانونی دوره ریاست جمهوری هادی در تاریخ ۲۱ ژانویه ۲۰۱۴ به پایان رسیده بود و بعد از آن هم انتخاباتی برای بازگشت مجدد او به قدرت برگزار نشد.

ثانیاً، جنبش انصارالله و حوثی های زیدی بخش بزرگی از مردم یمن (حدوداً ۴۰ درصد ) را تشکیل می‌دهند و برای سالیان دراز تا اوایل دهه ۶۰ میلادی در یمن حکمرانی می کردند. بنابراین نسبت دادن این گروه به عنوان ابزار ایران برای جنگ نیابتی در یمن به طور کلی فاقدمشروعیت است. عربستان از چندین دهه قبل از استقرار جمهوری اسلامی، همواره در یمن با اشکال مختلف از جمله تجاوز نظامی آشکار، حمایت مالی از فرقه ها و گروه های تندرو ، یک عنصر بی ثبات کننده یمن بوده است.

۲- هم زمان با انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ و شروع جنگ تحمیلی اندکی بعد از آن، کشورهای حوزه همکاری خلیج فارس (بلاخص عربستان سعودی) با حمایت گسترده مالی و سیاسی از صدام حسین، در جنگی که بالغ بر پانصد میلیارد دلار خسارت برای ایران به بار آورد دخالت مستقیم داشتند. کشتار بیش از ۲۷۵ نفر از حجاج ایرانی در مراسم حج سال ۱۹۸۷ که منجر به قطع روابط دیپلماتیک بین دو کشور گردید را هم باید جزء موارد عدم رعایت حسن همجواری در سیاست های عربستان در سال های اولیه بعد از روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی در ایران دانست.

۳- فشار عربستان به ایالت متحده " برای تشدید فشارهای اقتصادی و به راه انداختن جنگ نظامی با ایران.

۴- فرستادن نیروی نظامی به بحرین برای سرکوب معترضان به شرایط خفقان سیاسی در آن کشور،

۵-حمایت از دخالت نظامی غرب در لیبی برای سرنگون کردن رژیم معمر قذافی که موجب هرج و مرج در آن کشور گردیده است، و
۶- حمایت از کودتای نظامی در مصر،

علاوه بر موارد ذکر شده، آنچه عربستان درحمایت از افکار، ایدئولوژی گروههای تندرو و تروریستی در حال حاضر انجام می دهد، نه تنها یک تهدید مستقیم برای امنیت منطقه بوده که به عنوان یک عنصر بی ثبات کننده برای امنیت بین المللی می باشد.
حمایت عربستان، چه به صورت مالی و لجستیکی و چه به صورت ایدئولوژیکی، در ایجاد گروههای تروریستی نظیر طالبان و القاعده بر کسی پوشیده نیست. اما حمایت عربستان ازپدیده داعش در عراق و سوریه و هچنین زمینه سازی برای فعالیت این گروه در یمن، لیبی، کشورهای شمال آفریقا و نفوذ بالقوه آن به اروپا ، موجب بهانه دخالت قدرت های جهانی در امور خاورمیانه شده است، که احتمال شعله ور کردن یک درگیری بزرگتر منطقه ای و فرا منطقه ای را میسر می سازد.

رسوایی سیاستهای ریاض به حدی است که موجب واکنش انتقادی ایالت متحده، مهمترین حامی بین المللی این کشور شده است. سال گذشته در یک سخنرانی در دانشگاه هاروارد، جو بایدن، معاون ریاست جمهوری امریکا به نقش مخرب شرکای منطقه ای خود نظیر عربستان و امارات متحده عربی اشاره کرد و افزود که " بزرگترین مشکل ما در بحران سوریه نه دولت بشار اسد که متحدانمان نظیر عربستان، امارات و ترکیه هستند که صدها میلیون دلار را در حمایت از گروه های به اصطلاح مخالف میانه رو ولی در واقعیت تروریستی داعش و جبهه نصرة استفاده کردند."

همچنین هیلاری کلینتون در زمان وزارت خارجه اش، در یک یادداشت محرمانه که اخیرا افشاء شد، تصریح کرده که عربستان منبع اول تغذیه تروریسم در جهان است.

موسویان با تشریح نقش سازنده ایران درثبات منطقه مینویسد:
کنشهای منطقه ای ایران چه در افغانستان، چه در عراق و سوریه به عنوان یکی از عوامل اصلی عدم فروپاشی این کشورها شده است. ایران نقش بسیار تأثیرگذاری را در ثبات سیاسی افغانستان بعد از حمله سال ۲۰۰۱ ائتلاف بین المللی به رهبری امریکا داشت. روی کار آمدن دولت حامد کرزای (در صورتی که متحدین ایران نظیر ائتلاف شمال و گروه های تاجیک ، ازبک و هزاره از قدرت بالایی برخوردار بودند) تا حد بالایی به دلیل موافقت و همکاری گروه های متحد ایران بود.

در عراق و سوریه هم حضور ایران و سیاست های آن از دلایل تعیین کننده عدم فروپاشی نظام های سیاسی و حاکمیت ملی این دو کشور بوده است. به طور مثال سیاست کشورهای جهان غرب و آمریکا که بر مبنای حذف بشار اسد بود، اکنون به صورت چشمگیری به دیدگاه ایران نظیر آتش بس، تشکیل دولت وحدت ملی متشکل از حاکمیت فعلی و گروه های مخالف، فراهم کردن زمینه ی دوره انتقالی و در نهایت برگزاری انتخابات سراسری تحت نظارت بین المللی نزدیک شده است. جان کری، وزیر امور خارجه امریکا ، نیز در نشست گروه های مخالف در عربستان که در ژانویه سال جاری صورت گرفت " نزدیک شدن الویت های گروه های مخالف و شورشی به نقشه راه صلح مورد حمایت ایران و روسیه را شرط شرکت این گروه ها در گفتگوهای صلح عنوان کرد."

آقای ظریف وزیر خارجه ایران تصریح کرد که ایران دنبال تقابل با عربستان نیست. اما عربستان چنین سیاستی را در مورد ایران دنبال نمیکند. با وجود حمایت سعودی از تجاوز صدام با ایران و کشتن و زخمی کردن حدود ۴۰۰ تن از حجاج ایرانی، تهران بدنبال ایجاد همکاری منطقه ای برای صلح بود.

همچنین در سال ۱۹۹۸، جمهوری اسلامی بسته امنیتی با عربستان را توسط رئیس جمهور فعلی ایران، حسن روحانی، به امضا رساند. عربستان از عمل به تعهدات خود در سالهای بعد تخطی کرد زیرا اکنون اسناد ویکی لیکس فاش ساخته که عربستان به آمریکا برای حمله به ایران فشار آورد.

در شرایط فعلی که تنش بالا در روابط ایران و عربستان به دلیل کشته شدن ۴۶۰ تن از حجاج ایرانی در حادثه حج امسال و عدم یک عذر خواهی ساده از سوی ریاض، شرایط بدتر شده است و باید به این تقابل خاتمه داده شود.

این مقاله در پایان در مورد راه برون رفت تقابل ایران و عربستان میگوید:

در نهایت "بازی سرزنش متقابل" نمیتواند بازی آخر بین دوکشور باشد.مقامات ایران در عالیترین سطوح آماده حل اختلافات باعربستان از طریق دیپلماسی هستند. رهبری عربستان هم باید سیاست حاصل جمع صفر را کنارگذاشته و برای حل مشکلات وارد گفتگوی مستقیم باایران شود.

قدم اول میتواند احیاء توافقنامه امنیتی ایران و عربستان است که در سال ۱۹۹۸ توسط دکترروحانی دبیر وقت شورایعالی امنیت ملی و رییس جمهور فعلی ایران به امضاء رسیده است.
قدم دوم گفتگو و همکاری دوکشور برای ایجاد یک سیستم همکاری منطقه ای جامع بین ایران، عراق و کشورهای حوزه همکاری خلیج فارس (GCC) در مورد همکاریهای سیاسی،امنیتی اقتصادی وفرهنگی ازجمله مبارزه با تروریسم و عاریسازی منطقه از سلاحهای کشتار جمعی، میباشد.

الگوی مذاکرات هسته ای که به یک توافق برد-برد منجر شد، الگوی مناسب است. برجام بدون باور به تفکر برد-برد قطعاً دست یافتنی نبود، تفکری که ایران همیشه به آن پایبند بوده است.

گروه سیاسی-رجانیوز: سخنان قاطع رهبرانقلاب درباره عملکرد قانونی شورای نگهبان و موضع صریح ایشان برابر جریان تخریب‌کننده این نهاد قانونی، بار دیگر مهر باطلی بر سیاسی کاری جریان تخریب شورای نگهبان زد.

به گزارش رجانیوز رهبرمعظم انقلاب اسلامی، دیروز ۲۸ بهمن در دیدار با مردم آذربایجان شرقی به مناسبت بزرگداشت قیام ۲۹ بهمن ۵۶ ، تلاش جریان تخریب و تضعیف شورای‌نگهبان را اقدامی به نفع دشمن و در راستای خواست آن معرفی کرده و گفتند:«طراحی آنها (دشمن) برای انتخابات ۷ اسفند، از تخریب شورای نگهبان و زیرسؤال بردن تصمیم‌های آن آغاز شده است و این شورا یکی از چند مرکز اساسی در نظام اسلامی است که آمریکایی‌ها از ابتدای پیروزی انقلاب، به‌شدت با آن مخالف بودند.»

دانشجویان دانشگاه هرمزگان در اعتراض به دعوت از محمدرضا خاتمی برای حضور در این دانشگاه تحصن کردند.

به گزارش خبرنگار«خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در یک هفته مانده به انتخابات خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی، همچنان فشار جریان اصلاحات بر فضای دانشگاه برای بهره برداری سیاسی از محیط های علمی ادامه دارد؛ دانشجویان دانشگاه هرمزگان صبح امروز پنجشنبه در اعتراض به حضور محمدرضا خاتمی به دعوت انجمن اسلامی این دانشگاه در مقابل ساختمان ریاست تجمع کردند.

به نظر می رسد که فعالیت های انتخاباتی جریان های مورد حمایت دولت از روزهای ۱۳ آبان و ۱۶ آذر و حتی قبل تر از آن در ابتدای سال تحصیلی و به بهانه افتتاحیه کلاس دانشگاه ها، همچنان ادامه دارد و اتفاقاً با نزدیکتر شدن به انتخابات، این فشارها رو به افزایش است.

بعد از منتشر شدن خبر تجمع، خبرنگار خبرنامه دانشجویان ایران؛ کسب اطلاع کرد، انجمن اسلامی این دانشگاه قصد دعوت از محمدرضا خاتمی (از فعالین فتنه ۸۸ و عضو حزب منحله مشارکت) برای سخنرانی در روز شنبه اول اسفندماه را داشتند. این برنامه جهت اخذ مجوز در هیات نظارت بر تشکل ها بیان شده که با مخالفت مسئول نهاد رهبری مواجه می‌شود.

دانشجویان همچنین مدعی شدند که این مسئله در هفته جاری با فشار استانداری در شورای تامین استان مطرح شده و مجوز حضور محمدرضا خاتمی بدون اطلاع هیات نظارت دانشگاه صادر می‌ شود که خود حاکی از پشت صحنه این مراسم دارد.

دانشجویان همچنین عنوان کرده اند تا زمانی که برنامه این سخنرانی در دانشگاه لغو نشود دست از تحصن برنمی‌دارند.

در ادامه، بیانیه این دانشجویان در اعتراض به حضور خاتمی در دانشگاه هرمزگان را می خوانید:

بسم الله الرحمن رحیم

خیر الامور اوسطها

متاسفانه شاهد آن هستیم که این آیه ی شریفه بارها و بارها مورد سو استفاده سودجویان قرار گرفته و با استناد به آن راه ورود به دانشگاه را برای ضد انقلاب و فتنه گر هموار کرده اند. خیر الامور زمانی محقق می شود که با حق حرکت کنیم و نه بین حق و باطل، اما به لطف شورای نظارت دانشگاه هرمزگان هم اکنون دانشگاه ما جولانگاه ضد انقلاب شده است.

ای دانشجویان بصیر، ای دانشجویان آزادی خواه،  آگاه باشید که پای کسانی به دانشگاه باز خواهد شد که نه به ایران و نه به اسلام تعلق خاطر دارند بلکه قلاده دشمنان همیشگی این مرز و بوم بر گردناشن تاب می خورد.

تاریخ گواه ظلم هاییست که به اسلام و ایران وارد شده است. هرگاه امت مسلمان، بصیرت به خرج داده و در صحنه حاضر شده است، گزند این تفکرِ  بی تفکر  به جامعه نرسیده و هرگاه سکوت کرده است  مردم تاوان داده اند. دانشجویان بیدار باشند.

متاسفانه خبر دار شدیم که ورود محمدرضا خاتمی با فشار های استانداری بوده است و عوامل دانشگاه ذلیلانه قبول کرده اند.

 محمدرضا خاتمی جز ضد انقلاب و دستگیرشدگان فتنه ۸۸ بوده و برای و طی برنامه ای  وارد دانشگاه خواهد شد و قطعا این ننگ بر پیشانی دانشگاه و دانشجویان انقلابی خواهد ماند.

قطعا تحصن ما تا محقق شدن خواسته های دانشجویان ادامه خواهد داشت.  

مطالبه های دانشجویان بدین شرح است:

۱- لغو کامل برنامه ی خاتمی

۲- عذرخواهی استاندار که استقلال دانشگاه را زیر سوال برده است

۳- عذرخواهی شورای نظارت و رییس دانشگاه از دانشجویانی که هرگز نخواهند گذاشت تقدس دانشگاه بعنوان یک نهاد انقلابی پایمال شودشود

" دانشجویان انقلابی دانشگاه هرمزگان"

---------------------------

// خبر تکمیلی:

چهار نفر به عنوان نماینده دانشجویان معترض با رئیس و هیئت نظارت بر تشکل های دانشجویی دانشگاه مذاکره کردند و در نتیجه این برنامه کنسل شد.

در ادامه، تصاویر مربوط به این تجمع دانشجویی را می بینید:

«رادیوی انگلیسی دارد به مردم تهران دستورالعمل میدهد به فلانی رأی بدهید، به فلانی رأی ندهید! معنای این چیست؟ انگلیسی‌ها دلشان تنگ شده برای دخالت کردن در ایران. یک روزی بود که پادشاه کشور وقتی میخواست تصمیم مهمّی بگیرد، سفیر انگلیس را صدا میکرد و از او میپرسید که این کار را بکنم یا نکنم. انگلیس‌ها یک روزی این‌جور در امور کشور دخالت میکردند؛ بعد هم آمریکایی‌ها، یک مدّتی هم هر دو؛ امروز این دستها قطع شده است.»

سخنان دیروز رهبر انقلاب درباره موضوع انتخاباتی و همچنین قراردادهای نفتی در کانون توجه روزنامه های امروز قرار دارد. این در حالی است که موضوع انتخابات و دعواهای سیاسی بر سر لیست ها و جناح بندی ها از دیگر موضوعات مهم دیگر امروز است.

 «روزنامه ایران» در گزارشی با تیتر «رمزگشایی از پروژه تخریبی مخالفان اعتدال» به موضوع جنجال اخیر در رابطه با موضوع شرمندگی که معاون اول رئیس جمهور اعلام کرده است می پردازد. این روزنامه در بخشی از این گزارش می نویسد: «معاون اول رئیس جمهوری در صفحه شخصی خود در اینستاگرام با اشاره به حمله برخی مخالفان علیه دولت در آستانه انتخابات نوشت: بنای کار دولت یازدهم بر سیاسی کاری و پاسخگویی به تخریب‌کنندگان بی‌انصاف نیست، براستی چه کسی شرمنده است؟ به گزارش ایرنا، اسحاق جهانگیری افزود: براستی چه کسی شرمنده است؟ می‌دانید که بنای کار دولت یازدهم بر سیاسی کاری و پاسخگویی به تخریب‌کنندگان بی‌انصاف نیست؛ اما گاهی اوقات اظهارنظرهای مغرضانه‌ای طرح می‌شود که نه تنها نسبتی با نقد ندارد، بلکه نوعی پریشان گویی است و هر انسان منصفی از شنیدن آن متأثر می‌شود. وی ادامه داد: از جمله اینکه بتازگی از دولت خواسته شده به خاطر انتشار ندادن گزارش سه ماه در خصوص یک شاخص اقتصادی شرمنده باشد! جهانگیری یادآور شد: اینکه مسئولان بابت رفتار ناشایست خود شرمنده شهروندان باشند محل خدشه نیست؛ با این حال در هفدهمین همایش ملی معرفی واحدهای صنعتی و خدماتی سبز به صراحت گفتم اگر قرار به شرمندگی باشد چه کسانی باید شرمنده باشند. وی اضافه کرد: افرادی باید شرمنده باشند که بی‌حساب و کتاب خرج کردند و بدهی‌هایی بزرگ بر عهده دولت بعد قرار دادند و یک دولت به معنای واقعی بدهکار ایجاد کردند. معاون اول رئیس جمهوری تصریح کرد: شرمندگی برای کسانی است که 22 میلیارد دلار در 17 ماه از پول‌های کشور را به بهانه واهی جلوگیری از نوسان قیمت ارز به استانبول و دوبی برده و فروختند که نه تنها از نوسان ارز جلوگیری نکردند که وضع ارز به مراتب بدتر شد. جهانگیری در ادامه نوشت: کسانی باید شرمنده باشند که بابک زنجانی درست کرده و دکل نفتی گم کردند، ده‌ها فساد در کشور شکل داده و فساد را نهادینه کردند. موضوع واقعاً خیلی روشن است و به نظرم افرادی که آدرس غلط می‌دهند را نباید جدی گرفت.»

«روزنامه کیهان» در یادداشتی به قلم حسین شریعتمداری با عنوان «دیکته از انگلیس !» می نویسد: «این روزها شبکه فارسی‌زبان بی.بی.سی که تحت نظارت و مدیریت مستقیم وزارت خارجه و سرویس اطلاعات خارجی انگلیس - MI6 - اداره می‌شود، با جدیت! از مردم ایران می‌خواهد که در انتخابات خبرگان رهبری به لیست مورد حمایت آقای هاشمی رفسنجانی رأی بدهند و تاکید می‌کند که نباید به شخصیت‌های انقلابی، مخصوصا حضرات آیات جنتی، یزدی و مصباح رأی بدهند! همین خط خبری و توصیه سیاسی با همان سمت و سو از شبکه فارسی‌زبان آمریکا VOA و رادیو فردا که وابستگی خود به سازمان «سیا» را انکار نمی‌کند نیز دنبال می‌شود.

گفتنی است، چند ماه قبل از فتنه آمریکایی-اسرائیلی 88، رسانه‌های بیگانه که فتنه 88 از سوی دولت‌های متبوع آنها طراحی شده و می‌دانستند چه توطئه‌ای در پیش است، برای مدیریت بیرونی فتنه و ارسال دستورالعمل سرویس‌های اطلاعاتی مثلث آمریکا، انگلیس و اسرائیل به فتنه‌گران، دقیقا همین خط را تدارک دیده و عملیاتی کرده بودند. رادیوهای آمریکا و بی‌بی‌سی، شبکه تلویزیونی فارسی‌زبان خود را راه‌اندازی کردند، «توئیتر» که قرار بود و اعلام کرده بود به منظور تغییر ساختار و پاره‌ای از تعمیرات برای مدتی تعطیل خواهد بود، با سفارش رسمی و اعلام شده وزارت خارجه آمریکا، این تعمیرات و تغییرات را به تأخیر انداخت. وزارت خارجه رژیم صهیونیستی یک شبکه فارسی‌زبان ایجاد کرد. شبکه تلویزیونی و انگلیسی‌زبان «یورونیوز» که دامنه فعالیت آن، کشورهای اروپایی بود، در اقدامی غیرمنتظره، یک شبکه فارسی‌زبان راه‌اندازی کرد و تمامی این رسانه‌ها در جریان فتنه 88 به طور تمام قد و با همه توان در اختیار فتنه‌گران بود تا آنجا که حتی شعارهای ساختارشکنانه، نظیر «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران»!، «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است»! و... را نیز به سران وطن‌فروش و فریب‌خوردگان میدانی فتنه دیکته می‌کردند و بخش مدیریت رسانه‌ای فتنه را برعهده داشتند. اما، اصحاب و سران نه فقط فتنه هرگز با این دشمنان بیرونی مرزبندی نکردند، بلکه آشکارا از آنها دستور می‌گرفتند و دستورات دیکته شده را به میدان می‌آوردند.

این روزها هم دستورالعمل توصیه شده - بخوانید دیکته‌شده - سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس، بدون کم و کاست و دقیقا همان‌گونه که دیکته شده است از سوی برخی مدعیان اصلاحات و اعتدال و کارگزاران و رسانه‌های مجازی و مکتوبی که در اختیار دارند دنبال می‌شود. آیا این همخوانی تصادفی است و فقط در حد و اندازه یک اتفاق ساده و بدون هماهنگی قبلی و پشت پرده قابل ارزیابی است؟! اگر اینگونه نیست - که ان‌شاءالله نباشد! - کمترین انتظار آن است که آقای رفسنجانی و برخی دیگر از مدعیان اصلاحات و اعتدال با صراحت و به گونه‌ای خالی از ابهام، علیه بلندگوهای وابسته به سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس موضع گرفته و به وضوح نشان بدهند که با دشمنان تابلودار بیرونی مرزبندی مشخصی دارند و بسیار بدیهی است که اگر آشکارا علیه سرویس‌های اطلاعاتی یاد شده و بلندگوهای نشان‌دار آنها موضع‌ نگیرند باید به مردم حق بدهند که در این ماجرا «کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه» ببینند! این توصیه از سر دلسوزی و خیرخواهی برای خود آقایان مورد اشاره است، چرا که اقدام یاد شده از سوی رسانه‌های دولتی آمریکا و انگلیس مصداق اقدام احمقانه دشمنان است که به قول امام سجاد علیه‌السلام، جای شکر دارد و مانند همیشه، نتیجه معکوس به دنبال خواهد داشت، زیرا کدام یک از مردم این مرز و بوم - غیر از گروهی اندک و فریب خورده و یا خودفروخته- را می‌توان یافت که خشم و غضب دشمنان قسم خورده اسلام و ایران و انقلاب نسبت به این یا آن شخصیت درون نظام را نشانه صحت و درستی بینش و منش آنان نداند؟ و یا حمایت همان دشمنان بیرونی از فلان و بهمان شخص را، دلیل محکم و قابل استنادی برای نامطلوب بودن و ضرورت طرد آنها تلقی نکند؟ از امام صادق علیه‌السلام نقل‌است که می‌فرمایند؛ «از میان دونفر، آن را که مطلوب دشمنان ماست کنار بگذارید و آن را که مورد خشم و غضب دشمنان ماست ترجیح بدهید».

«روزنامه قانون» در گزارشی با عنوان «پایان گلایه هاآغاز رقابت ها» می نویسد: «استارت تبلیغات انتخابات مجلس شورای اسلامی در کشور زده شد. حال کاندیداهای این انتخابات در سراسر کشور در قالب لیست‌های انتخاباتی و مستقل‌ها به صورت فردی تبلیغات خود را آغاز کرده‌اند. یک هفته ماراتن سخت و نفسگیر میان گروه‌های سیاسی و کاندیداهای این انتخابات شروع و گروه‌های سیاسی به دنبال سهم بیشتر از کرسی‌های مجلس هستند. اما برگزاری انتخابات در کشور الزاماتی در اجرا نیز دارد. از سوی قریب به یک میلیون نفر در جریان برگزاری انتخابات در قالب اعضای هیات‌های اجرایی و نظارت، اعضای شعب ثبت نام و اخذ رای، ناظران شورای نگهبان، نمایندگان فرماندار و بخشدار، بازرسان وزارت کشور، ماموران محافظ صندوق، ستاد انتخابات کشور، ستاد انتخابات استان‌ها، که بخش اعظم آنان نیرو‌های مردمی هستند، سازماندهی می‌شوند تا کار اجرا، نظارت و پشتیبانی انتخابات را به عنوان معتمدان مردم آرا را اخذ و قرائت و شمارش كنند. همه چیز در کنار هم آماده می‌شود تا انتخاباتی با حضور تمام سلیقه‌ها برگزار شود

نوبت به عمل رسيد

صاحب‌ليست‌ها و گروه‌هاي سياسي و همچنين نامزدهاي انتخاباتي بايد بدانند كه جدل‌هاي زمان تاييد صلاحيت‌‌ها و نيز حرف و سخن‌هاي زمان تهيه ليست‌ها گذشت و امروز نوبت ارائه برنامه براي مجالس است.اين افراد بايد بدانند كه مردم از نزاع‌هاي سياسي و تبليغاتي خسته‌اند و نامزدها در تبليغات خود برنامه‌هايي را براي حل مشكلات مردم به بازار سياسي بفرستند كه مشكلي از ملت حل كند چرا كه وقت نطق‌هاي سياسي و نمايشي گذشته و امروز نوبت عمل است

«روزنامه شرق» در گزارشی به سخنان دیروز رهبر انقلاب می پردازد و در گزارشی با عنوان «مردم در انتخابات درست عکس خواست دشمن عمل کنند» می نویسد: «پایگاه اطلاع‌رسانی مقام معظم رهبری: حضرت آیت‌الله خامنه‌ای صبح دیروز در دیدار پرشور ‌هزاران نفر از قشرهای مختلف مردم آذربایجان شرقی، ضمن تشکر صمیمانه از ملت بزرگ ایران به دلیل خلق حماسه پرشکوه ۲۲بهمن امسال، آن را نشانه عزم راسخ و ایستادگی و بیداری مردم دانستند و با تأکید بر اینکه انتخابات هفتم اسفند نیز مظهر بیداری ملت و دفاع از نظام و استقلال و عزت ملی است، گفتند: «مردم با حضور همه‌جانبه و آگاهانه و همراه با بصیرت و دانایی در انتخابات، درست عکس خواست دشمن عمل کنند». مقام معظم رهبری در این دیدار که در آستانه سالروز قیام مردم تبریز در ۲۹بهمن سال ۱۳۵۶برگزار شد، ضمن تجلیل از ایمان عمیق، بیداری، نشاط و ایستادگی مردم آذربایجان در مقاطع مهم و سرنوشت‌ساز تاریخ کشور، به‌ویژه در دوران انقلاب اسلامی، بر لزوم زنده نگه‌داشتن روزهای تاریخی انقلاب تأکید کردند و با اشاره به ۲۲بهمن به‌عنوان یکی از این روزهای بسیار مهم افزودند: «براساس گزارش‌های مستند از مراکز معتبر، حضور مردم در حماسه راهپیمایی ۲۲بهمن امسال در سراسر کشور، نسبت به سال گذشته، به میزان قابل توجهی افزایش داشته است».

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، با تشکر صمیمانه از حضور پرشکوه مردم در راهپیمایی ۲۲بهمن تأکید کردند: «این افزایش حضور نشان‌دهنده آن است که به‌رغم تلاش گسترده و پرحجم جبهه استکبار برای به فراموشی سپرده‌شدن یا کم‌رنگ‌شدن انقلاب در ذهن مردم، اما اندک خللی در عزم راسخ ملت به وجود نیامده است»

«روزنامه خراسان» در گزارشی با عنوان «سه خط قرمز سازمان بازرسی برای قراردادهای جدید نفتی» می نویسد: «قراردادهای جدید نفتی با حضور کارشناسان سازمان بازرسی کل کشور و وزارت نفت مورد بررسی قرار گرفت.به گزارش فارس به نقل از روابط عمومی سازمان بازرسی کل کشور، ناصر سراج، رئیس سازمان بازرسی کل کشور در این نشست که با حضور بیژن زنگنه وزیر نفت، معاونین و کارشناسان وزارت نفت و معاون اقتصادی و بازرسان کل حوزه نفت سازمان بازرسی کل کشور برگزار شد، با اشاره به هدف برگزاری این نشست گفت: هدف از تشکیل جلسه حاضر بررسی قراردادهای جدید نفتی است، قرار است قراردادهای نفتی مورد چکش‌کاری بیشتر قرار گیرد تا خروجی آن به نفع نظام و مردم باشد.سراج با اشاره به اشکالات سازمان بازرسی کل کشور به قراردادهای جدید نفتی گفت: تأکید می‌کنم که هدف سازمان بازرسی رفع اشکالات این قراردادها به نفع نظام و مردم است. هدف ما این نیست برای مدیران وزارت نفت پرونده تشکیل دهیم، قطعاً دنبال آن هستیم که مدیران را به انجام ریسک عادت دهیم چراکه معتقدیم مدیری که نتواند ریسک کند، مدیر نیست.

خط قرمز اول: تولید صیانتی

رئیس سازمان بازرسی کل کشور با اشاره به مغایرت‌های قراردادهای جدید نفتی گفت: خط قرمز سازمان بازرسی در قراردادهای نفتی، موضوع صیانت از ذخیره‌های هیدروکربوری(ذخایر نفت و گاز) است. مجموع عملکرد شرکت ملی نفت به‌ویژه در 15 سال اخیر( تا قبل از کاهش تولید اجباری ناشی از شرایط تحریم) با ضوابط تولید صیانت شده، منطبق نبوده است.

بیم تداوم تولید غیرصیانتی در پسابرجام

سراج تصریح کرد: مطابق گزارش‌های رسمی شرکت ملی نفت و گزارش‌های سازمان بازرسی کل کشور، بعضاً به‌طور میانگین روزانه تا حدود 450 هزار بشکه نفت خام، تولید غیرصیانتی داشته‌ایم و قطعاً بیم آن می‌رود که در شرایط پسابرجام مجدداً این شرایط شکل بگیرد. وی افزود: تولید غیرصیانتی در حجم بالا، چون منجر به حبس منابع نفت در زیرزمین می‌شود، لذا در بلندمدت، منافع اقتصادی و در نهایت منافع ملی را شدیداً تهدید می‌کند. اصلاح این وضعیت، مستلزم تزریق گاز کافی و مستمر به مخازن نفتی و توسعه روش‌های ازدیاد برداشت است.

برنامه های تولید صیانتی روی کاغذ مانده است

رئیس سازمان بازرسی کل کشور با بیان این‌که«حتی از منظر قانون نیز فروش نفت ارزان برخلاف تولید صیانت شده است»، متذکر شد: یعنی ارزان‌فروشی و خام‌فروشی نیز به‌نوعی معادل عدم صیانت است. طبق بند 7 ماده 1 قانون اصلاح قانون نفت«تولید صیانت شده از منابع نفت عبارت است از کلیه عملیاتی که منجر به برداشت بهینه با حداکثر ارزش اقتصادی تولید از منابع نفتی کشور در طول عمر منابع مذکور می‌شود و باعث جلوگیری از اتلاف ذخایر در چرخه تولید نفت بر اساس سیاست‌های مصوب می‌شود.» وی با طرح این سؤال که «برای این موضوع یعنی تولید صیانت شده چه برنامه جامعی تدوین و اجرا شده است؟!» افزود: البته برنامه روی کاغذ زیاد است، اما در عمل هیچ کار اساسی نشده است.

خط قرمز دوم: کنترل خام فروشی

سراج با تأکید بر این‌که «خط قرمز دیگر سازمان بازرسی کل کشور، توسعه خام فروشی است که خلاف سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و سیاست‌های کلی بخش انرژی است» گفت: جهت‌گیری اصلی برنامه‌های کشور در حوزه نفت، عموماً مبتنی بر توسعه اقتصاد بر مبنای صادرات نفت و گاز است. یعنی عموماً تجارت در حوزه نفت را با صادرات نفت تولیدی برابر می‌دانیم درحالی‌که تجارت نفت مفهومی به‌مراتب فراتر از تولید نفت دارد و شامل ترانزیت و سوآپ و تبدیل و صادرات و غیره می‌شود.

لزوم تفکیک میادین مستقل و مشترک در قراردادها

وی تصریح کرد: در قراردادهای جدید باید میان میادین مستقل و میادین مشترک تفکیک قائل شد. یعنی فرمت‌ها و تیپ‌های قراردادی مختلف داشت. در میادین مشترک نیز شرایط منطقه خزر(آب‌های عمیق) با خلیج‌فارس(آب کم‌عمق) و شرایط میادین دریایی با مناطق خشکی متفاوت است و بایستی دقیقاً موردتوجه قرار گیرد.

خط قرمز سوم: پیشگیری از فساد

وی خط قرمز دیگر سازمان بازرسی کل کشور را موضوع سلامت و جلوگیری از فساد در مراحل مختلف قراردادهای نفتی عنوان کرد و افزود: به‌هرحال تجارب نامطلوبی در برخی قراردادهای خارجی نفتی از جمله قرارداد «استات اویل» و قرارداد «کرسنت» و برخی قراردادهای دیگر وجود دارد. قویاً پیشنهاد داریم یک بند در قراردادهای خارجی گنجانده شود که چنانچه در هر مرحله‌ای از اجرای قرارداد ثابت شد که طرف مقابل مثلاً سعی در اعمال نفوذ داشته یا اقدام به پرداخت رشوه تحت هر عنوانی نموده یا یکی از عناوین مندرج در کنوانسیون ملل متحد در مقابله با فساد را مرتکب شده است، حق فسخ یا تجدیدنظر در قرارداد با یک سازوکار مناسب و مؤثر برای کارفرما ایجاد شود. این کار باعث می‌شود پای دلالان و مفسدان تا حدود زیادی کوتاه شود. یعنی هزینه فساد بایستی بالا رود.»

«روزنامه اعتماد» در گزارشی با عنوان «توافق در رياض، تفاهم در تهران» به نشست وزيران نفت ايران، عراق، ونزوئلا و رئیس دوره ای اوپك براي تثبيت سقف توليد می پردازد. در بخشی از این گزارش آمده است: «نشست چهارجانبه قطر در برابر نشست چهارجانبه تهران. تنور رايزني‌ها در خصوص نفت داغ است. حالا آنها به اين نتيجه رسيده‌اند كه توليد نفت را كاهش دهند. مصاحبه پشت مصاحبه كه ما نيز موافقيم. اين توافق را كشورهايي اعلام مي‌كنند كه اين اقدام را منوط به همراهي همه كشورها مي‌دانند. ايران اما نقش‌آفريني متفاوتي در اين بازار دارد. ايران هر چند از كاهش سقف توليد نفت حمايت مي‌كند اما خواستار باز پس گرفتن سهم بازار خود است. حالا عربستان، روسيه، ونزوئلا و قطر در دوحه گرد هم آمدند تا براي قيمت‌ها چاره‌اي بينديشند و ديروز نيز وزير انرژي قطر و ونزوئلا همراه با وزير انرژي عراق ميهمان زنگنه شدند تا دومين نشست چهارجانبه و با اهميت در خصوص آينده نفت در تهران برگزار شود. در جلسه مشترك چهارجانبه عربستان، روسيه، قطر و ونزوئلا در دوحه قطر اين توليد‌كننده‌ها اعلام كردند در صورتي كه ديگر توليدكنندگان نفت همراهي كنند حاضر هستند سطح توليد خود را در سال ٢٠١٦ افزايش ندهند. به همين سبب الكساندر نواك، وزير انرژي روسيه رسما گفته بود: «ما اين آمادگي را داريم تا سطح توليد نفت خود را در متوسط توليد شده ماه ژانويه نگه داريم و از آن تجاوز نكنيم.»اين تاكيدات در حالي است كه ايران به هيچ‌وجه قصد ندارد توليد خود را كاهش دهد و بارها تاكنون اعلام كرده است كه حتي با تداوم كاهش قيمت نفت باز هم قصد دارد توليد و صادرات نفت خود را افزايش دهد و بازاري كه روزي توسط عراق، عربستان و قطر تصاحب شده است را دوباره در اختيار بگيرد؛ موضوعي كه همه اعضاي اوپك به آن واقف هستند و به خوبي مي‌دانند ايران از اين سهم خود كوتاه نخواهد آمد. چرا كه طي سال‌هاي گذشته ايران بارها با ارسال نامه‌ها و درخواست‌هاي شفاهي از اعضاي اوپك خواست تا با بازگشتن به سهميه‌هاي تعيين شده قبلي اجازه دهند ايران بازار خود را دوباره به دست آورد و بعيد به نظر مي‌رسد با وجود همه تلاش‌هايي كه تاكنون براي افزايش برداشت از ميادين نفتي ايران انجام شده است اين كشور زير بار توافق كاهش صادرات نفت به بازار برود. گويا اين عدم پايبندي ايران به اين تصميم جديد در عدم دعوت از ايران براي حضور در اين نشست چهارجانبه به خوبي مشهود است. آنها به خوبي مي‌دانند كه ايران با همه آلارم‌هايي كه در مورد حضورش در بازار داده است قصد ندارد به همين راحتي زير بار توافقي جديد برود و به همين اساس هم نشست نخست خود را در كشوري نزديك جغرافياي ايران برگزار كردند و حالا بعد از توافق يك سوم اعضا كه اتفاقا سهم قابل توجهي هم دارند به سراغ پنجمين سهم‌دار بازار آمده‌اند تا اين‌بار با گفتماني متفاوت در مورد توافق مقطعي براي ثبات قيمتي در بازار صحبت كنند. البته برخي تحليلگران معتقدند كه تاثير اين اقدام- توافق كاهش توليد - بر قيمت نفت در بازار جهاني مشخص نيست و اين مساله به سياست نفتي بسياري از توليدكنندگان نفت در جهان وابسته است، چرا كه ديدگاه اين كشورها نسبت به شرايط كنوني بازار با توجه به تلاش در راستاي حفظ سهم از بازار تقاضا با يكديگر متفاوت است، چرا كه ايران قصد دارد با لغو تحريم‌ها توليد نفت خود را طي ماه‌هاي آينده ٥٠٠ هزار بشكه افزايش دهد. و حالا بنا به گفته ميسوين ماهش و كوين نوريش كارشناسان موسسه باركليز، ايران و عراق از جمله مهم‌ترين اعضاي اوپك هستند كه بايد در اين زمينه با روسيه و عربستان همراه شوند چرا كه طي سال جاري بيشترين افزايش توليد در بازار نفت جهاني را از اين كشورها خواهيم داشت اما در زمينه همراهي اين دو كشور با اين تصميم عدم اطمينان بالايي وجود دارد. تلاش‌ها در اجراي اين سياست به‌شدت تحت‌تاثير عدم اطمينان متقابل بين دو رقيب منطقه‌اي ايران و عربستان است. اين دو كشور در بحران‌هاي منطقه‌اي يمن و سوريه سياست‌هاي كاملا متقابلي را در پيش گرفته‌اند. وزير نفت عربستان نيز پس از اين ديدار اعلام كرد كشورهاي توليدكننده نفت طي ماه‌هاي آينده به ارزيابي بازار ادامه خواهند داد. ثابت نگه داشتن ميزان توليد نفت و عدم افزايش آن در شرايط كنوني كافي خواهد بود. در ماه دسامبر سال گذشته اوپك روزانه ٣٩ ميليون بشكه نفت و به عبارت ديگر دو پنجم از نفت جهان را توليد كرده است. كارشناسان موسسه كاپيتال اكونوميكس لندن نسبت به اين تصميم عربستان و روسيه اعلام كردند كه بدون اين تصميم نيز بعيد به نظر مي‌رسيد عربستان و روسيه توليد نفت خود را بيش از حد كنوني افزايش دهند. بنا به گفته جوليان جسوپ و توماس پاگ دو كارشناس بازار نفت بين‌المللي براي اينكه اين توافق موثر واقع شود عربستان بايد توليد نفت خود را كاهش دهد. به هر روي عراق، ونزوئلا و قطر به ايران آمده‌اند تا با بيژن نامدار زنگنه وزير نفت ايران پاي ميز مذاكره بنشينند تا شايد بتوانند ايران را متقاعد به كاهش توليد كنند. ظاهرا قرار است وزراي سه كشور حاضر جاي خالي عربستان و روسيه را در متقاعد كردن ايران براي عقب‌نشيني از برنامه‌هاي اعلامي‌اش پر كنند. نشست چهارجانبه تهران در عصر روز گذشته بدون روسيه و عربستان در حالي برگزار شد كه تا آخرين ساعات برگزاري اين نشست حضور وزير نفت قطر با اما و اگر همراه بود.

سرانجام تحویل سامانه موشکی و دفاعی «اس-۳۰۰» به ایران فرا رسید و منابع روس اعلام کردند که اولین محموله از این سامانه فردا به ایران اعزام می‌شود.

روسیه به موجب قراردادی که در سال ۲۰۰۷ با ایران امضا کرد باید دست‌کم پنج سامانه دفاع هوایی اس-۳۰۰ را به ایران تحویل می‌داد. مسکو در سال ۲۰۱۰ با این بهانه که فروش این سامانه به ایران خلاف قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران است از تحویل آن به تهران امتناع کرده بود.

وزارت دفاع ایران به دنبال این تصمیم مسکو، از طرف روسی به دادگاه بین المللی شکایت کرده و خواستار دریافت غرامتی معادل ۴ میلیارد دلار شده بود.

ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه روز ۲۴ فروردین سال ۹۴ با صدور حکمی، ممنوعیت خودخوانده تحویل این سامانه دفاعی به ایران را لغو کرد. با این حال، مسکو تاکنون تاریخ مشخصی برای تحویل این سامانه مشخص نکرده بود.

یکی از نامزدهای کسب کاندیداتوری حزب جمهوری‌خواه برای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا بامداد سه‌شنبه گفت که ایرانی‌ها مذاکره‌کنندگانی بزرگ هستند.

به گزارش فارس، دونالد ترامپ، تاجر، سرمایه‌گذار و یکی از نامزدهای کسب کاندیداتوری حزب جمهوری‌خواه برای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا است بامداد سه‌شنبه به انتقاد از توافق هسته‌ای ایران و گروه ۱+۵ و رویکرد دولت فعلی کشورش در قبال آن پرداخت.

او با بیان این ادعا که ایران با توافق هسته‌ای به ۱۵۰ میلیارد دلار پول دست یافته است گفت در حالی که ایران به این رقم دست پیدا کرده چیزی عاید آمریکا نشده است.

ترامپ سپس با بیان اینکه «آنها (ایرانی‌ها) دارند به ما می‌خندند» گفت: «آنها مذاکره‌کنندگان بزرگی هستند. آنها پارس هستند. ما وحشتناکیم.»

دونالد ترامپ به اقدام ایران در دستگیری «ملوان‌های آمریکایی» و گذاشتن اسلحه بر روی سر آنان، در حالی که دست‌های آنها بالا بوده اشاره کرد و آن را نتیجه مماشات در برابر ایران در مذاکرات هسته‌ای دانست.

وی سپس به قراردادهای ایران با شرکت ایرباس برای خرید هواپیما اشاره کرد و از اینکه چرا ایران این قراردادها را با شرکت آمریکایی بوئینگ منعقد نکرده، گلایه کرد.

این میلیاردر آمریکایی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه جنگ عراق اشتباه بوده گفت بر خلاف آنچه برخی به او پیشنهاد می‌کنند ابایی از گفتن این ندارد. ترامپ گفت این جنگ به بی‌ثبات کردن خاورمیانه منجر شده است.

دونالد ترامپ در ماه‌های گذشته بارها تأکید کرده بر خلاف شاید تمامی دولتمردان و سیاست‌پیشه‌گان دهه‌های گذشته آمریکا خود را مقید به رعایت هیچ چارچوبی از نوع قید و بندهای محصورکننده عمل و گفتمان «صحیح سیاسی» نمی‌داند.

او در سخنرانی بامداد سه‌شنبه هم با اشاره به همین موضوع بار دیگر یادآوری کرد که سایر نامزدها، در صورت رسیدن به قدرت، در نهایت مجبور به پیشبرد برنامه‌ها یا دستورات شرکت‌ها و گروه‌هایی هستند که هزینه‌های تبلیغات انتخاباتی‌شان را وامدار آنها هستند.

مردم مصر خود را «ام ‌الدنیا» می‌دانند. این تعبیر شاید اغراق‌آمیز باشد، اما حکایت از جایگاه این کشور در دنیای اسلام و به‌ویژه جهان عرب دارد. مصر با تسلط بر کانال مهم سوئز و همچنین همسایگی با رژیم صهیونیستی، توجه قدرت‌های مختلف را در دهه‌های گذشته به خود جلب کرده است.

به‌دنبال تشکیل رژیم نامشروع صهیونیستی در فلسطین اشغالی در ۱۹۴۸، مصر به رهبری جمال عبدالناصر، پرچم مبارزه را علیه رژیم صهیونیستی برافراشت و جهان عرب را علیه این رژیم اشغالگر بسیج کرد و حاصل آن چندین جنگ علیه این رژیم بود که در همه‌ی این جنگ‌ها، مصر و سوریه رهبری جهان عرب را برعهده داشتند. در واقع اهمیت والای مصر باعث شده بود که تصمیمات اتخاذشده در قاهره به‌سرعت در دیگر کشورهای عربی تأثیر بگذارد. به‌دنبال مرگ جمال عبدالناصر و به قدرت رسیدن انور سادات، مصر از جایگاه والای خود به‌تدریج دور شد و در سال ۱۹۷۸ با توافقنامه‌ی کمپ دیوید با اسرائیل، به‌نوعی به دامن غرب افتاد. در دوران حسنی مبارک، دیکتاتور برکنارشده‌ی مصر نیز سیاست نزدیکی به غرب و رژیم صهیونیستی بیشتر از قبل دنبال شد.

شروع موج بیداری اسلامی در سال ۲۰۱۱ تأثیرات خود را در سرزمین کهن مصر برجای گذاشت و مجموعه‌ای از راهپیمایی‌ها و اعتراضات در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ (۵ بهمن ۱۳۸۹) آغاز شد و نهایتاً در ۱۱ فوریه‌ی ۲۰۱۱ به برکناری حسنی مبارک از قدرت منجر شد. انقلاب مصر که توانسته بود در کمتر از سه هفته به ثمر بنشیند، نویدبخش دوران جدیدی برای مصر و همچنین جهان عرب بود. مردم مصر علیه وابستگی کشورشان به غرب و ارتباط با رژیم صهیونیستی قیام کردند؛ چراکه عامل فقر اقتصادی و فساد جامعه‌ی خود را این عوامل می‌دیدند.
در جهان عرب مشهور است که «اگر مصر عطسه کند، تمام جهان عرب سرما می‌خورد» به همین دلیل، انقلاب مصر می‌توانست از شمال آفریقا تا کشورهای عربی حاشیه‌ی خلیج فارس را دربربگیرد. مردم در کشورهای عربی همواره به تحولات مصر به‌عنوان الگو و نوعی انتخاب مسیر نگاه می‌کنند.

از سویی دیگر، این انقلاب نقطه‌ی عطفی در مراحل اولیه برای بیداری اسلامی بود؛ چراکه در صورت موفقیت بیداری اسلامی در بزرگ‌ترین کشور عربی، دومینوی سقوط حکام عربی نیز بی‌شک شروع می‌شد. در جهان عرب مشهور است که «اگر مصر عطسه کند، تمام جهان عرب سرما می‌خورد» به همین دلیل، انقلاب مصر می‌توانست از شمال آفریقا تا کشورهای عربی حاشیه‌ی خلیج فارس را دربربگیرد. مردم در کشورهای عربی همواره به تحولات مصر به‌عنوان الگو و نوعی انتخاب مسیر نگاه می‌کنند. اما این انقلاب کامل نشد؛ چراکه محمد مرسی، رئیس‌جمهور مورد حمایت اخوان‌المسلمین، در تیرماه ۱۳۹۳ توسط نظامیان از قدرت برکنار شد و عبدالفتاح السیسی در انتخاباتی که گروه‌های اصلی اسلامی مصر آن را تحریم کرده بودند، توانست به پیروزی برسد و به‌عنوان دومین رئیس‌جمهور پس از انقلاب ۲۰۱۱ در مصر خود را معرفی کند. این کودتای نظامیان باعث شد تا انقلاب مصر به‌نوعی به نقطه‌ی صفر برگردد و بیداری اسلامی در این کشور منحرف و متوقف شود. این امر دلایل زیادی داشت که در زیر به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌شود:

* فقدان رهبری آگاه و آینده‌نگر
شاید بتوان مهم‌ترین دلیل انحراف انقلاب مصر را فقدان رهبری توانمند، هوشیار و آینده‌نگر دانست. در انقلاب‌ها شاید بتوان مهم‌ترین فاکتور پیروزی را مسئله‌ی «رهبری» دانست. رهبری که هم طرحی جامع برای اداره‌ی حکومت داشته باشد و هم با فهم درست از عالم سیاست، بتواند کنش‌ها و اقدامات مناسب و بهنگام و متناسب با رفتار ضدانقلابیون و دشمنان بیرونی داشته باشد. شاید بتوان انقلاب اسلامی ایران را نمونه‌ی بارز و موفق این مسئله عنوان کرد. در صورت نبود رهبری بصیر و هوشیار چون امام خمینی رحمه‌الله‌علیه، احتمال پیروزی انقلاب اسلامی ایران و یا در مسیر صحیح قرار گرفتن آن، بسیار اندک بود. اما درست ۳۲ سال بعد از این تجربه، در جهان عرب موجی از انقلاب‌های عربی در قالب بیداری اسلامی به راه افتاد که همه به‌نوعی از مدل جدید انقلاب‌ها، یعنی «انقلاب بدون رهبر» سخن می‌گفتند. اما این مدل جدید باید در صحنه‌ی واقعیت آزموده می‌شد تا میزان کارآمدی آن تعیین شود. اکنون پنج سال است از «انقلاب بدون رهبر» در جهان عرب می‌گذرد و این انقلاب‌ها هیچ‌کدام نتوانستند به‌صورت کامل به نتیجه برسند و فقدان رهبری در این انقلاب‌ها (به‌استثنای یمن که تفاوت‌هایی دارد) باعث شد هرکدام به‌نوعی منحرف شوند. در مصر نیز از همان ابتدای انقلاب، نبود چنین رهبری باعث شد تا اهداف مختلف و متنوعی با هم دنبال شود و متأسفانه انقلاب مصر نتواند ادامه‌ی مسیر دهد.

کانون‌های قدرت که با انقلاب منافع شخصی یا جناحی و گروهی خود را در خطر دیدند، تمام تلاش خود را برای شکست انقلاب و بازگشت به وضع پیش از انقلاب به کار گرفتند. در داخل مصر، عناصر موجود در دیوان قضایی به‌صورت کامل در مقابل انقلاب قرار گرفتند. دلیل آن این بود که در قوه‌ی قضائیه‌ی مصر، بازماندگان نظام پیشین (ضد انقلابیون) همچنان در قدرت بودند.

فقدان چنین رهبری موجب شد انقلاب مصر که با شعارهای ضدصهیونیستی و ضدآمریکایی آغاز شده بود، با روی کار آمدن مرسی، عملا خود را نزدیک به سیاست‌های این دو کشور کند. محمد مرسی تصور می‌کرد با تکیه بر محور عربستان، آمریکا و رژیم صهیونیستی می‌تواند حکومت خود را تضمین کند در حالی‌که از همین ناحیه بزرگ‌ترین ضربه‌ها را متحمل شدند. در واقع مرسی به جای قطع رابطه با رژیم صهیونیستی و لغو پیمان کمپ دیوید که یکی از محورهای اصلی خواسته‌های انقلابیون بود، تلاش خود را بر قطع رابطه با محور مقاومت و به‌طور خاص، کشور سوریه در جهت خوشایند غرب قرار داد. محمد مرسی در جریان برگزاری یک راهپیمایی در قاهره اعلام کرد: «مصر امروز تصمیم گرفته است که روابط دیپلماتیک خود با دولت کنونی بشار اسد را قطع کند و سفارت سوریه در قاهره تعطیل می‌شود.» وی همچنین از بازگشت کاردار مصر در دمشق خبر داد و از کشورهای غربی خواست تا در سوریه منطقه‌ی پرواز ممنوع را اجرا کنند.

مرسی همچنین در جریان حمله‌ی رژیم صهیونیستی به غزه، هیچ‌گاه در کنار مردم فلسطین قرار نگرفت و در بهترین حالت سعی کرد تنها واسطه‌ای بیش نباشد. در این‌باره روزنامه‌ی «الشرق الاوسط» به نقل از وزارت‌خارجه‌ی آمریکا نوشته بود: «در جنگ موشکی میان اسراییل و حماس، اوباما و مرسی بارها برای مدتی طولانی تماس تلفنی داشتند، به نظر می‌رسد که اوباما نه فقط به‌دلیل نقش مرسی در میانجیگری میان حماس و اسراییل از وی سپاسگزار است، بلکه می‌خواهد مرسی در چهار سال آینده هم پیمان آمریکا باشد.»۱ در واقع این نوع سیاست همراهی و اعتماد به غرب در نهایت باعث شد با چراغ سبز آمریکا، نظامیان مصر محمد مرسی را از قدرت خلع کننند.

از طرفی دیگر، در برهه‌ای نیز انقلابیون با یکدیگر دچار تضاد و اختلاف‌های زیادی شدند. در نهایت نیز عدم جمع شدن گروه‌های انقلابی در این کشور زیر لوای واحد، باعث شد تا قدرت آن‌ها پخش شود و شکست بخورند. برای مثال، جنبش ۶ آوریل که از پیشگامان انقلاب مصر بود به دلیل اختلافات اساسی، به‌تدریج از اخوانی‌ها جدا شد. در واقع گروه‌های مختلف قادر نبودند اهداف خود را حول یک محور واحد دنبال کنند و این موجب شد ضربه‌ی اساسی بر انقلاب مصر وارد آید.

* اقدامات آمریکا علیه انقلاب مصر
آمریکا به سرسپردگی و ثبات حکومت مصر نیاز مبرمی داشت، اما انقلاب مردم مصر دقیقاً این مسئله را هدف گرفته و آن را به خطر انداخته بود.۲ مصر به‌عنوان همسایه‌ی رژیم صهیونیستی از دهه‌ی هشتاد میلادی با این رژیم پیمان کمپ دیوید را امضا کرده است و به‌نوعی دو طرف در حالت «صلح سرد» به سر می‌برند. ازاین‌رو امنیت اسرائیل از طرف صحرای سینا کاملاً تأمین بوده است. درصورتی‌که اسلام‌گرایان می‌توانستند انقلاب ۲۵ ژانویه را تکمیل کنند و بقایای دیکتاتوری مبارک را از کشور بزدایند، این حالت صلح سرد از بین می‌رفت و اسرائیل به‌عنوان متحد استراتژیک آمریکا با تهدیدات امنیتی فراوانی مواجه می‌شد. بنابراین به ثمر رسیدن این انقلاب کاملاً در جهت خلاف منافع راهبردی آمریکا در منطقه بود. از سوی دیگر، پیروزی مردم در مصر می‌توانست به کشورهای دیگر نیز سرایت کند و با توجه به وابستگی حاکمان عربی به آمریکا، این امر نیز در راستای منافع آمریکا نبود؛ چراکه در صورت حاکم شدن اراده‌ی مردمی در جهان عرب، آمریکا پایگاه‌های نفوذ خود را در جهان اسلام از دست می‌داد.


بنابراین با توجه به تهدید انقلاب مصر برای منافع آمریکا، اقدامات ضدانقلابی در مصر شروع شد. اگرچه در همه‌ی این اقدامات نمی‌توان «نقش مستقیم» آمریکا را پیدا کرد، اما حضور این کشور چنان ملموس بود که نیازی به پیدا کردن جای پای آمریکا در کودتا نیست. آمریکا بعد از اینکه امیدهای خود را از ادامه‌ی حکومت مبارک از دست داد، تلاش کرد تا ساختار حکومت دست‌نشانده و طاغوتی مبارک را از طریق عمر سلیمان ادامه دهد. بنابراین اولین و مطلوب‌ترین گزینه‌ی آمریکا، حفظ ساختار پیشین بود که با حذف مبارک و جایگزینى عناصرى متمایل به غرب و آمریکا مثل عمر سلیمان، این هدف حاصل می‌شد. اما آمریکا در پیگیری این گزینه با مخالفت شدید انقلابیون مواجه شد. پس از آن سناریوی جایگزین و الگوی مطلوب ایالات‌متحده تبدیل به تلفیق عناصر و مؤلفه‌های نظام پیشین با نیروهای جدید شد. این نظام ترکیبی و تلفیقی به‌گونه‌ای بود که انقلابی‌ها با گروه به‌اصطلاح تجدیدنظرطلب نظام گذشته زیر سقف دولت واحد جمع شوند تا جریان اسلام‌گرای مردم مصر نتواند در شکل‌گیری قدرت بعد از مبارک نقشی داشته باشد. اما اسلام‌گرایان سرانجام توانستند هم در مجلس و هم در انتخابات ریاست‌جمهوری به پیروزی برسند. به‌دنبال شکست سیاست‌های آمریکا در مصر، این کشور سعی کرد تا از ابزارها و ساختارهایی مانند ارتش مصر که وابستگی آن به آمریکا قابل کتمان نیست، در جهت تأمین منافع خود استفاده نماید.۳ سرانجام نیز حمایت از نظامیان مصری، زمینه‌ساز کودتا علیه انقلاب مصر شد.

* تلاش ضدانقلابیون داخلی و خارجی برای شکست انقلاب
در سطح داخلی ضدانقلابیونی چون افراد موجود در ارتش، سرویس‌های امنیتی، قوه‌ی قضاییه و رسانه‌های گروهی نقش محوری را در مدیریت اقدامات علیه محمد مرسی و انقلاب مردم مصر برعهده داشتند. این کانون‌های قدرت که با انقلاب منافع شخصی یا جناحی و گروهی خود را در خطر دیدند، تمام تلاش خود را برای شکست انقلاب و بازگشت به وضع پیش از انقلاب به کار گرفتند. در داخل مصر، عناصر موجود در دیوان قضایی به‌صورت کامل در مقابل انقلاب قرار گرفتند. دلیل آن این بود که در قوه‌ی قضائیه‌ی مصر، بازماندگان نظام پیشین (ضد انقلابیون) همچنان در قدرت بودند و در یک سال زمامداری مرسی نه تنها همراهی نکردند بلکه علنا در مقابل انقلاب قرار گرفتند. به‌عنوان مثال محمد مرسی در اوج اختلافات خود با قوه‌ی قضائیه، دادستان کل را به دلیل نزدیکی به حسنی مبارک برکنار کرد اما دادگاه تجدید‌نظر قاهره حکم برکناری عبدالنقیب محمود، دادستان کل پیشین مصر، را لغو کرد و حکم به بازگشت وی به سر کار داد. از سویی دیگر، برخی از طبقه‌ی اشراف و مرفه و تجار هوادار حسنی مبارک نیز در اقتصاد مصر کارشکنی‌هایی کردند.

اشتباهات محمد مرسی و عدم اعتقاد به مردم‌سالاری و قبضه‌ی قدرت و همچنین اقدامات ضدانقلابیون باعث شد پایگاه مردمی وی از بین برود و نظامیان مصری نیز از همین نقطه‌ضعف وی استفاده و وی را از قدرت برکنار کردند. در واقع زمانی که مرسی پایگاه مردمی خود را به‌دلیل اشتباهات پی‌درپی در عرصه‌ی داخلی و خارجی از دست داد، آمریکا با حمایت از ضدانقلابیون، به‌نوعی اجازه‌ی کودتا در این کشور را صادر کرد و شد آنچه نباید می‌شد.


تلاش این کانون‌های داخلی قدرت، در کنار فعالیت‌های ضدانقلابی برخی از دشمنان بیرونی انقلاب مانند آمریکا، عربستان و رژیم صهیونیستی، باعث شد تا انقلاب از مسیر اصلی خود خارج و زمینه‌های شکست آن فراهم شود. بزرگ‌ترین نگرانی عربستان این بود که انقلاب مصر تبدیل به الگویی در جهان عرب شود و مردم سایر کشورها را نیز بیدار کند. رژیم صهیونیستی نیز از به قدرت رسیدن اسلام‌گرایان در مصر و احتمال لغو توافقنامه‌ی کمپ دیوید، بیشترین هراس را داشت. سیاست آمریکا در تعامل با انقلاب مصر و کودتای نظامیان حداقل در ظاهر، چندلایگی و غموض بیشتری در مقایسه با سیاست عربستان و رژیم صهیونیستی داشت. آن چیزی که برای آمریکا مزاحمت ایجاد کرد، قیام مردم بود؛ مردمی که به میدان التحریر آمدند و در ادامه نیز دولت مبارک سقوط کرد. آمریکا و غرب همیشه از «حضور مردم» و شکل‌گیری حکومت‌های «مردم‌سالار» در منطقه وحشت داشتند؛ چراکه آنان به‌خوبی تجربه کرده‌اند هرجا که حکومتی با آرای مردمی شکل گرفته، دقیقاً عکس خواست و منافع آمریکا و غرب حرکت کرده است. خواست مردم مصر نیز این بود که یک دولت مردمی-اسلامی روی کار بیاید که خواسته‌ی اصلی آن، استقلال از سیاست‌های آمریکا و دوری از رژیم صهیونیستی بود.

متأسفانه اما در ادامه‌ی روند انقلاب، اشتباهات محمد مرسی و عدم اعتقاد به مردم‌سالاری و قبضه‌ی قدرت و همچنین اقدامات ضدانقلابیون باعث شد پایگاه مردمی وی از بین برود و نظامیان مصری نیز از همین نقطه‌ضعف وی استفاده و وی را از قدرت برکنار کردند. در واقع زمانی که مرسی پایگاه مردمی خود را به‌دلیل اشتباهات پی‌درپی در عرصه‌ی داخلی و خارجی از دست داد، آمریکا با حمایت از ضدانقلابیون، به‌نوعی اجازه‌ی کودتا در این کشور را صادر کرد و شد آنچه نباید می‌شد.

منبع: khamenei.ir

 ۲۷ نفر از کسانی که در سال 2015 تلاش کرده بودند یک سلفی خیلی خاص از خودشان بگیرند موفق به دیدن عکسشان نشدند. به گزارش کافه گردش، به نقل از واشنگتن‌پست در سال 2015، 27 نفر در حال گرفتن عکس سلفی جان‌باخته‌اند که بیش از نیمی از این حوادث در هند رخ داده است.

همچنین گفته می‌شود در اطراف این اماکن تابلوهای «منطقه‌ی سلفی ممنوع» نصب شده است.

 

 

 

 

 

 

در پی ناکامی‌ها و شکست های عربستان سعودی در تحولات منطقه به ویژه در جنگ یمن، کارشناسان و مبلغان این کشور در حال مطرح کردن موضوع سربازگیری اجباری جوانان هستند.

گلوبال ریسرچ در گزارشی فاش کرده که رژیم آل سعود برای ترغیب نخست‌وزیر مالزی جهت سرکوب شیعیان این کشور هفتصد میلیون دلار به وی رشوه داده بود!

گلوبال ریسرچ در گزارشی اعلام کرد: «در سال دو هزار و ده، کشور مالزی، مذهب شیعه را یک فرقه انحرافی نامید و دایره فعالیت آن را نسبت به دیگر مذاهب محدود کرد. در دسامبر همان سال، دویست شیعه پس از برگزاری مراسم عاشورا به اتهام ایجاد اخلال در امنیت ملی توسط سازمان مذهبی اسلامی «سلاندور» بازداشت شدند. طی چند سال اخیر، همواره تحت پیگرد قرار دادن و بازداشت شیعیان شدت داشته است. از این موارد، می‌‌توان به بازداشت صد و چهارده شیعه طی یکی از مراسمات شیعیان در شهر «پراک» در سال دو هزار و چهارده اشاره کرد.» دولت عربستان ید طولایی در حمایت از کمپین‌ها و کشورهای ضد شیعی دارد و میلیون‌ها دلار پول نفت مردم خود را از آن‌ها می‌‌رباید تا دولت‌ها و سیاستمداران رادیکالی چون «رزاق» را به شیعه‌ستیزی تشویق نماید.