به گزارش رجانیوز، البته کارکردن برای تلویزیون و داشتن یک منبع درآمد خوب همیشه برای کارگردان های سینما وسوسه کننده بوده است. وسوسه ای که حتی فیلمساز پیشکسوتی را که چندی پیش اعلام کرده بود تا فیلمش اکران نشود دیگر فیلم نمی سازد را هم درگیر خود می کند.

 

پس از آن که فیلم «کاناپه» در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر پذیرفته نشد عیاری در مصاحبه ای در خصوص ادامه فعالیتش در عرصه فیلمسازی گفت: « تازمانی که «کاناپه» اکران نشود، فیلم نمی‌سازم.»

 

 

در همان روزها البته اظهار نظر عجیب تری هم از عیاری منتشر شد و او این بار اعلام کرد دیگر فیلمی که خانم ها در آن حجاب داشته باشند، نخواهد ساخت وی گفت: «دیگر هیچ فیلم سینمایی نمی‌سازم که خانمها در آن روسری به سر داشته باشند چه در خلوت خودشان چه در مقابل محارم این کار را نخواهم کرد.»  

 

این ها در حالی است که 14 فروردین خبری مبنی بر همکاری کیانوش عیاری با تلویزیون منتشر شد. حسن آقاکریمی، مدیر تولید سریال تلویزیونی «87 متر» در خصوص آخرین وضعیت ساخت این سریال گفت: «در تعطیلات نوروز پیش تولید کار آغاز شده و هم اکنون در حال انتخاب لوکیشن و هماهنگی برای انتخاب بازیگران هستیم. لوکیشن‌های این مجموعه در تهران و بخشی از آن در یکی از کشورهای آسیای میانه خواهد بود.»

 

این خبر نشان می دهد که عیاری هر دو حرف خود را نقض خواهد کرد. چرا که اولاً مشغول ساخت فیلم شده و دوماً به دلیل اینکه کار برای تلویزیون است او هرگز نمی تواند ایده ی نمایش زنان بدون روسری را پیدا کند.

 

 

این گونه از مدیریت اتفاقی مسبوق به سابقه در سیما به حساب می آید. کارگردان هایی که فیلمشان در سینما توقیف می شود و مدیران تلویزیون برایش فرش قرمز پهن می کنند. ما اینجا به بخشی از این اتفاقات پرداختیم. 

 

پیش از این کمال تبریزی هم با مجموعه ای از آثار حاشیه دار و با انبوهی از ایده های ساختارشکنانه پا به تلویزیون گذاشت تا سریال «سرزمین کهن» را بسازد. سریالی که سه بار تولیدش متوقف و دوباره از نو آغاز شد و البته پخش آن از تلویزیون و کنایه اش به قوم بختیاری حواشی سنگینی را برای رسانه ملی به همراه داشت. مسئله ای که باعث شد ضرغامی مدیر وقت رسانه ملی با لباس بختیاری به دلجویی از مردم این قوم بشتابد. 

 

 

از این رو چه لزومی وجود دارد که صدا و سیما بار دیگر پروژه هایی را به فردی مثل کیانوش عیاری بسپارد درحالی که تجربه هایی شکست خورده از این مدل همکاری ها وجود دارد. به نظر می رسد مدیران تلویزیون بیش از اینکه دنبال این باشند تا رفقای قدیمی خود را به کار در سازمان صدا و سیما فرا بخوانند به دنبال ادامه مسیر های موفقی هم چون تولید مختارنامه باشند که پیش از این رفته اند.